29.08.2020 నేటి వ్యాసం

 

 నేటి వ్యాసం-

మనిషి ఆయు ప్రమాణం

 

మనిషి శరీరము భగవంతుని చేత తయారుచేయబడిన ఒక అద్భుత యంత్రం..

ఈ శతాబ్దానికి గ్రేటెస్ట్  సైంటిస్ట్ ఐన్ స్టైన్ చెప్పిన ప్రకారం మనిషి అను బుద్ధిలో ఐదు శాతం మాత్రమే అడుగుతున్నాడు.. దీన్నిబట్టి మన శరీరము అనే యంత్రం శక్తి ఎంతో  అర్థం అవుతుంది..

 

అన్ని యంత్రాల్లాగే శరీరానికి కూడా జీవన పరిమితి ఉంది.. దీన్నే మనం ఆ యుష్షు అంటాము.. మిగిలిన యంత్రాల లాగే శరీరానికి కూడా రెండు రకాల ఆయుష్షు ఉంటుంది... ఉదాహరణకు ఒక కారు తీసుకోండి. దాని లైఫ్ expectancy ఎనిమిది సంవత్సరాలు లేదా లక్షా 50 వేల కిలోమీటర్లు, అని అని చెబుతారు.. అంటే కారు జీవన పరిమితి సంవత్సరాల్లోనూ మరియు కిలోమీటర్ల లోనూ నిర్ణయించబడింది.. ఈ జీవన పరిమితి సాధారణ పరిస్థితులకు లోబడి, అనగా కారు నార్మల్ కండిషన్ లో నడుస్తున్నప్పుడు... అబ్నార్మల్ కండిషన్స్,  అంటే ప్రమాదాలు లాంటివి  జరిగినప్పుడు జీవన పరిమితి మారిపోతుంది...

 

ఇదేవిధంగా మన శరీరము ఆయుష్షు కూడా మన పెద్దలు నిర్ణయించారు.. ఇక్కడ రెండు రకాలు ఏవి అనగా -

1) 100  సంవత్సరాలు.. ఇది బాహ్య ఆయుస్సు.. ఇది  అందరికీ తెలిసినదే.. అందుకే మన పెద్దలు ఆశీర్వాదం చేసినప్పుడు శతమానంభవతి అంటారు..

2) శ్వాస లలో... ఇది అంతర్ ఆయుస్సు..

దీని విషయం ఇప్పుడు మీకు వివరిస్తాను..

 

అంతర్ ఆయుష్షు

 

మనిషి బ్రతకడానికి ముఖ్యమైన శక్తి ప్రకృతి నుంచి  శ్వాస ల ద్వారా శరీరం లోపలికి వెళ్తుంది.. ఈ శ్వాస ప్రక్రియ లో ఒక ఉచ్ఛ్వాస  ఒక నిశ్వాస ఉంటుంది... నిరంతరం ఈ ప్రక్రియ నడుస్తుంటుంది .. మన ఋషుల ప్రకారము ఈ పక్రియ 4  సెకండ్ లు  వుంటుంది.. మన ఉపనిషత్తులలో ఈ ప్రక్రియను హంస  అని పేర్కొన్నారు...

ఈ లెక్కన మనిషి ఆయుష్షు హంస ల లో, నిర్ణయించారు... ఒక రోజుకు 21,600  హంసలు,  1 సంవత్సరానికి 78,84,000, 100 సంవత్సరాలకు 78,84,00,000 హంస లు గా మనిషి జీవన ప్రమాణం నిర్ణయించినారు (హంసోపనిషత్)..

 

మన ఋషులు పై విధంగా హంసల లెక్కలో మన ఆయుష్షు తెలిపి, ఆ ఆయుష్షును ఎలా పెంచుకోవాలో చెప్పినారు.. ఇందుకు  వారు మనకు బోధించిన టువంటి పద్ధతి ప్రాణాయామము.. ప్రాణాయామంలో మనము శ్వాసను లోపలికి తీసుకొని హోల్డింగ్ చేస్తాము, అదే రీతిలో శ్వాసను బయటకు వదిలి మళ్లీ హోల్డింగ్ చేస్తాము... ఈ విధంగా శ్వాస ప్రక్రియను  నెమ్మది చేసి  నాలుగు సెకండ్ల హంస ప్రమాణాన్ని, పెంచుకుంటాము;  100 సంవత్సరాల్లో మనము తీసుకునే హంసల ప్రమాణము పెరుగుతుంది తద్వారా మన ఆయుష్షు పెరుగుతుంది... ప్రాణాయామం ద్వారా మనము అబ్నార్మల్ కండిషన్స్ కూడా తగ్గించుకోవచ్చు.. ఉదాహరణకు జబ్బులకు గురికావటం, వేగంగా శ్వాసక్రియ కలుగజేసే కోపము, బ్లడ్ ప్రెజర్ ఇలాంటి వాటికి కావటము మొదలగునవి..

 

మనుషులు ప్రాణాయామ పద్ధతిలో వాళ్ళ ఆయుష్షును 100 సంవత్సరాలకు ఎన్నో రెట్లు పెంచుకున్నారు... మనం కూడా ప్రయత్నిద్దాం.. ప్రతి రోజూ ప్రాణాయామం చేద్దాం... సర్వేజనా ప్రాణాయామ అభ్యాస ప్రాప్తిరస్తు.

 

కె మల్లికార్జున రావు

 

జీవితం

 

అనగా అనగా గొప్ప తాపీ మేస్త్రీ ఒకడు ఉండేవాడు. అతని నైపుణ్యం అద్భుతం! అతని పనితనం అసామాన్యం; అనితర సాధ్యం! ముప్ఫై సంవత్సరాలుగా అతను ఒక కాంట్రాక్టరు క్రింద పని చేస్తూ వచ్చాడు. ఆ కాంట్రాక్టరుకు కూడా మేస్త్రీ అంటే చాలా గౌరవం అభిమానం- అందువల్లనే వాళ్ళ సంబంధం అన్ని సంవత్సరాలపాటు కొనసాగింది. చివరికి ఒక రోజున మేస్త్రీ కాంట్రాక్టరుతో చెప్పేశాడు- "అయ్యా! ప్రస్తుతం మనం చేస్తున్న ఈ పనేదో అయిపోగానే, నేను ఇక రిటైరు అయిపోతాను. బాగా పెద్దవాడిని అయిపోయాను, కొంచెం బలహీనంగా కూడా అవుతున్నట్లుంది. ఇప్పుడిక పనిని చాలించాలి. మిగిలిన కొద్దిపాటి జీవితాన్ని విశ్రాంతిగా గడుపుదామని ఉన్నది. ఈ సంగతిని కొంచెం ముందుగానే తెలియజేస్తున్నాను మీకు- ఏమంటే పనిలో కష్టం కలగకూడదు గద, అందుకని" అన్నాడు. కాంట్రాక్టర్ సన్నగా నవ్వాడు. సరేనన్నట్లు తల ఊపాడు.

 

చేస్తున్న పనేదో ముగింపుకు వచ్చింది. పని ఆరోజుతో అయిపోతుందనగా కాంట్రాక్టరు మేస్త్రీని పిలిచి- "ఈ పని అయిపోగానే రిటైరు అయిపోతానన్నావు. నేను అందుకు ఒప్పుకున్నాను కూడాను. ఇదంతా నాకు గుర్తులేక కాదు- కానీ నాదొక చిన్న అభ్యర్థన- కాదనకు. నాకోసం మరొక్క చక్కని ఇల్లు- ఒక్కటంటే ఒక్కటి- కట్టి ఇచ్చి వెళ్ళు. ఆ తర్వాత నేను ఇక నిన్ను ఆపను. మరొక్క ఇల్లు- అంతే- ఏమంటావు?" అన్నాడు.

 

మేస్త్రీకి ఈ మార్పు అస్సలు నచ్చలేదు. అయినా ఏం చేస్తాడు, చాలా కాలంపాటు పని చేసి ఉన్నాడు- కాదనటానికి లేదు- అందుకని అయిష్టంగానే ఒప్పుకున్నాడు.

 

ఒప్పుకున్నాడన్నమాటే గాని, నిజంగా కొత్త ఇంటి పని మొదలయ్యేసరికి, మేస్త్రీకి ఆ పని పెద్ద బరువులాగా తోచింది. ఏమాత్రం ఇష్టం కాలేదు. పనిలో అస్సలు మనసు నిలవలేదు.

దాంతో ఆ పని అరకొర వేగంతో, దాని ఇష్టం వచ్చినట్లు అది సాగింది. నిర్మాణపు క్వాలిటీకూడా బాగా రాలేదు. మేస్త్రీ ఆ మార్పును గమనించాడు- అయినా సర్దుకు పోయాడు. "ఏంచేస్తాం, ఇంతే!" అనుకున్నాడు. మధ్య మధ్యలో కాంట్రాక్టరు వచ్చి సలహాలూ, సూచనలూ ఇస్తూనే వచ్చాడు. అయినా మేస్త్రీ వాటిని అన్నిటినీ పెడచెవిన పెట్టాడు. "ఎలాగో ఒకలాగా అయిపోనీ, పని గడిస్తే చాలు" అనుకున్నాడు.

 

కొత్త ఇంట్లో పని పూర్తయ్యే సమయానికి కాంట్రాక్టరు వచ్చి చివరి ఇన్స్పెక్షను చేశాడు. నిర్మాణపు పనితనం బాగాలేదు: చాలా లోపాలు కనబడ్డాయి. ఆయనేమీ ఆశ్చర్యపోలేదు- ముందునుండీ చూస్తూనే ఉన్నాడు గద! నిట్టూర్చాడు. ఆపైన మెల్లగా జేబులోంచి తాళాల గుత్తి తీసి, మేస్త్రీ చేతికి ఇస్తూ అన్నాడు- "మిత్రమా! ఇదిగో, ఈ ఇల్లు ఇక నీదే. ఇంటి తాళాలివిగో- అందుకో. మన స్నేహానికి గుర్తుగా నేను నీకు ఇవ్వదలచిన బహుమతి ఇది" అని. మేస్త్రీ నిర్ఘాంతపోయాడు. "ఎంత ఘోరం జరిగిపోయింది! ఈ సంగతి ముందుగానే తెలిసిఉంటే ఎంత బాగుండేది?! తను ఆ ఇంటి నిర్మాణంలో జీవం పోసి ఉండేవాడే! ఇప్పుడు ఇక చేయగలిగింది ఏమీ లేదు. లోపభూయిష్టమైన ఈ ఇంట్లో తన శేష జీవితాన్ని గడపాల్సిందే; తన తప్పుల్ని తను ప్రతిరోజూ చూస్తూ, ప్రతిరోజూ సిగ్గుపడుతూ గడపాలి! అయ్యో! ముందుగానే తెలిసి ఉంటే ఎంత బాగుండేదో! ఇప్పుడేమీ చెయ్యలేమే!" అని కుమిలిపోయాడు.

 

మన ఈ శరీరాల్ని నిర్మించుకునే మేస్త్రీలం మనమే. మనదే ఈ ఇల్లు. ఇందులో ఉండాల్సిందీ మనమే. మనం మన యీ శరీరాన్ని ప్రేమ, ఆప్యాయతలతో శ్రద్ధగా నిర్మించుకుంటే, అది మనకు అనుకూలంగాను, వసతిగాను ఉంటుంది. బాగా పని చేస్తుంది. అట్లా కాక, మనం దాని పట్ల నిర్లక్ష్యంగా వ్యవహరిస్తే, అది పాడౌతుంది- అప్పుడు ఇక మనం బాధగా, పశ్చాత్తాపంతో బ్రతకాల్సిందే.

 

మన ఆరోగ్యం నిజంగా మన చేతుల్లోనే ఉంది.

ఆరోగ్యమే మహాభాగ్యము.భగవంతుడు మనకిచ్చిన ఈ శరీరాన్ని మనకు ఆరోగ్యాన్ని  పెంచే

ఆహారపు అలవాట్లతో కాపాడుకోవడం , రోజూ యోగా  ప్రాణాయామం,మంచి పుస్తకపఠణంలాంటివి చేయడం మన చేతుల్లోనే ఉంది. అదే మన ధర్మం.అదే మన బాధ్యత.

 

******************************************

 

గుండ్రాయి..

 

#ఒక ఊరిలో ఎవరో రామాయణ ప్రవచనం చెప్తున్నారు. బండోడు శ్రద్ధగా విని అర్ధరాత్రి ఇంటికి వచ్చాడు.

"#రామాయణం నీకేం అర్ధమైంది" అని అడిగింది భార్య నాకేం అర్ధం కాలేదు" అన్నాడు బండోడు.

 ప్రవచనం జరిగిన పది రోజులూ ఇదే తంతు. ప్రవచనం నుండి రాగానే నీకేమర్ధమయింది అని భార్య అడగడం, నాకేం అర్ధం కాలేదని బండోడు చెప్పడం. భార్యకి కోపం నషాళానికి అంటింది.

"ఇదిగో ఆ గుండ్రాయి తీసుకు పోయి దాన్తో

#నీళ్ళు పట్రా" అంది.

 

#బండోడు వెళ్ళి గుండ్రాయిని నీళ్ళల్లో ముంచాడు. గుండ్రాయి లో నీళ్ళు నిలబడవు కదా.

అలాగే తీసుకొచ్చాడు.భార్య మళ్ళీ తెమ్మంది. మళ్ళీ వెళ్ళాడు. అలా పది సార్లు తిప్పింది.

"#చూసావా.. ఆ గుండ్రాయితో నీళ్ళు తేలేకపోయావు.అలాగే పది రోజులు రామాయణం విన్నా నీకు ఏమీ అర్ధం కాలేదు.

నువ్వా గుండ్రాయితో సమానం" అని ఈసడించింది.

అప్పుడు బండోడు అన్నాడు... "ఒసేయ్.. గుండ్రాయి #నీళ్ళు తేలేక పోయిన మాట నిజమే... కానీ పదిసార్లు నీళ్ళల్లో మునగడం వల్ల మాలిన్యం అంతా పోయి అది శుభ్రం పడిందికదా..

అలాగే రామాయణం నాకేమీ అర్ధం కాకపోయినా పదిరోజుల్నుండీ వినడం వల్ల మనసు తేలిక పడ్డట్టు హాయిగా వుంది" అన్నాడు.

#భర్తకి అర్ధం కావల్సిన దానికన్నా ఎక్కువే అర్ధం అయిందని భార్యకి అర్ధం అయింది.

 

నవ విధ భక్తి మార్గాల్లో "శ్రవణం" ఒకటి.

 

 

 

జ్ఞాపకం

 

నేను అలనై ఎగిసి పడనా

ఎదురు చూసే

నీ ఎద తీరమును తాకనా

నీ మనసున తిమిరంను

వెలుగునై పారద్రోలనా

కలిసే హృదయాలలో

తీపి జ్ఞాపకమై నిలవనా

సాగే కాలములో

ఋతువునై నీకోసం తిరగనా

ఏమో! వలచిన గెలిచిన

హృది కోసం పోరాటం

జాజిపూల వెన్నెలకై

జామురాతిరి ఆరాటం

వేచిన వేకువన

నీడలా నిను గెలవటం!

 

-కోవూరి

******************************

 

దత్తపది - పేపర్ - బుక్ - పెన్ - ఇంక్

 

తేటగీతి

 

రాయల తల పే పర్వ తరాజ సమము

బుక్క రాయసముద్రపు పుట్టు దాటి

పెన్ గొండ రాజధాని వలె జేసి

పండితుల కింకొ క జనుస్సు పదిల పరచె.....

 

జైకర్ విశ్వేశ్వర్ టోణ్ పె, థానే, ముంబయి, మహారాష్ట్ర