చిత్రం పై పద్యం - 58 శరదృతువు వెన్నెల

 శరదృతువు వెన్నెల

 చిత్రం పై పద్యం  - 58

ఈ చిత్రానికి తగిన రీతిలో  పద్య / వచన కవితలని అందించగలరు.

గమనిక: వచన కవితకు పాదములో 12 అక్షరములతో నాలుగు లేదా ఆరు పంక్తు లుండవలెను.

22.10.2020

***************************

1 ఉత్పలమాల

వన్నెయువాసియున్ గలుగు వర్ణములే ! సుమనోహరంబుగా 

చిన్నతనంబునన్ దుడుకు చేష్టల జేసితి జాబిలీ ! కళా

సన్నుతి జేయఁగన్ చెలగు  స్వాదురసంబుల నవ్యగీతులై 

గన్నులవిందుగా తనరు  కాలునకున్ శిరమున్ వికీర్ణమై

 

 

2 మత్తేభము

పగలే వెన్నెలలాయె; స్వాదు రసముల్ పంచంగ మాధుర్యమే 

సిగలోజాబిలి జూచి సన్నుతిన వాంఛింపంగ మాధుర్యమే 

వగ సమ్మోహనరూపమందు నిను కొల్వంగాను మాధుర్యమే  

జగముల్మెచ్చిన జాబిలీ ! చెలగునోజ్వాలంబులీతీరుగా    

 

4 ఉత్పలమాల

కన్నలయందు చిందు శశి కాంతుల దీప్తులు వొల్కినట్లుగన్ 

వన్నెలుగంధమద్దినటు  భామినిహాసిక రువ్వినట్లుగన్   

పున్నమివేళలందు చెలి  పొంకపుభావము తెల్పునట్లుగన్ 

వెన్నెలచిందువేళ మురిపించి సృజించిన భావమాలికల్ !

 

5 మత్తేభము

కురిసేవెన్నెల కాంతులందు చెలఁగున్ కొండాట మేఘాలతో 

వరముల్ నీయఁగ జావళీ  సుధలనేవాంఛించు సారంగమే 

కురిపించేటి సుధల్  ఘనంబగుచు  చాకోరంబులే  హాసముల్  

మురిపెమ్ముల్ సరసంబులీ సరణిలో మోదంబుమాధుర్యమై

 

6 మత్తేభము

నవ చెంగల్వపు దివ్యకాంతి కలితానందంబు విక్రాంతమై     

భువనంబందు ఘనాఘనంబుగ కళాపూర్ణేందు శ్వేతద్యుతీ  

కవనంబుల్ వచియించి వెన్నలల ప్రాకారంబులే కూల్చగా 

ప్రవహించేటి కలమ్ములో కురిసెనీ భాస్వంతమౌ దీప్తులై

 

7 చంపకమాల 

కళకళలాడు జవ్వనుల కాంతి ముఖంబున వెల్గు నింపి, ది 

వ్య లలితముగ్ద భావనలు  భాసిలు వేళ వయస్సుతో మన 

స్సులు గిలిగింతలాయె నవ సోయగమందు సుధాంశుడుండగా       

కలికి వినీలకాంతులకు  కమ్రపుమాలిక పంచుచుండగా 

 

8 ఉత్పలమాల

నూతన కేతకీదళమనోహరకాంక్షలు పల్కరించగా 

శీతలచందనాదుల వశీకరణమ్ము నితాంతభావమై 

పూతమెఱుంగు పల్కులివి పొంపిరి భావమనోహరంబులౌ   

కైతలకూజితంబుల సుగంధములన్ కురిపించు వేళలో 

 

9 మత్తకోకిల

పండువెన్నెలలే వసంతము పంచగా మధుసీమలో  

నిండుజాబిలిలో కపోలపునిగ్గులే కనిపించగా 

బొండు మల్లెల సోయగమ్ములు పొంకముల్ పలికించవా 

గండుతుమ్మెదజేయు అల్లరి గారడీలవి జూడుమా 

వెండివెన్నెలలో విలాసపు వెల్గు జావళిరాగమై

 

10 మత్తకోకిల

నందనంబుననాడు బైదలి నాట్యముల్ మధురోహలౌ   

డెందమున్ కనువిందు జేసి పటీరముల్ విరహమ్ములో  

సందెవెల్గులలో మరందపు జాజిమాలలు జూడవోయ్     

కందువైన శరత్తు శోభల కాన్కమోహపరాగమై

 

కస్తూరి శివశంకర్ తెలుగు తేనియలు

 

 

ఆ వెన్నెల కాంతులు మన్మధ బాణాలు

సెలయేటి పాయల ఝరుల అలజడి

ప్రేయసి మువ్వల సవ్వడి

పరచిన పైటకొంగులా పచ్చిక బయల హొయలు

ఆ ప్రకృతి కాంత అందించిన సహజ అందాలు కనుల కింపులు.

నాగమణి.డి తెలుగు తేనియలు

 

మీ భావాన్ని ఎంత మాత్రము మార్చకుండా తేటగీతి మాలిక లో వ్రాయు ప్రయత్నం.

 

అవియె వెన్నెల కాంతులు యబ్బురముగ

నుండు మన్మథ శరములు గుద్భవించు

అవియె సెలయేటి గలగల లల్లరులయి

చెలియ మువ్వల సవ్వడి జిలుగు లగునె

పైట కొంగును పరచిన పచ్చిక వలె

హొయలు పోవుచుండెడి పచ్చబయలు యిదియె

ప్రకృతి కాంత యందించిన పరవశించు

సహజ అందములివియె విస్మయము వొంద

 

తేటగీతి

నిండుచంద్రుని జూడగ, నెగడు కడలి,

ప్రేమపక్షులు విరహాన వెగడు చుండు,

భావుకుని మనంబున పొంగు భావజలధి,

బాయు నార్తజనుడు మనోవ్యాకులతను                 

డా. నాగులపల్లి తెలుగు తేనియలు

 

పగటి వెన్నెలల్ కురిపించు పలుకులేవి ?

నిర్ఝరంబుల నిద్దంపునెయ్యమేది ?

తెలియరాని తెలియలేని తీక్ష్ణతాప

మందు లోలోనమిమ్ము కన్విందుజేసి

మూగబోయిన మీకలమ్ములనినింపి

నాదు విన్నపంబిదిఘనాస్వాదురుచులు

పంచుకొమ్మనంగా సుమ పరవశమ్ము

 

కస్తూరి శివశంకర్ తెలుగు తేనియలు

 

వెలుతురమ్మా

ప్రకృతి అందాలను జాబిల్లి వెలుగులో స్వచ్చముగా తిలకిస్తూ

వెన్నెల లాహిరిలో ఆహ్లాదం గా విహరించవచ్చున్.

అటులనే నయనములతో సర్వమూ గమనిస్తూ అది నీరా,అడుసా ,లోపల చేపలా, తిమింగలాలా

ఎదురు చెట్టుపై వ్రెలాడేది పూల తీగలా లేక పాములా అని కూడా జాగ్రత్త పడవలెన్ !

 

జి మురళీ మోహన్ తెలుగు తేనియలు

 

నీలి నింగిలోన నిలిచేను నెలరేడు

పండువెన్నెలంత పంచుచుండ

పవన వీచికలను పచ్చని చెట్లిచ్చె

ఝరులు గిరులనుండి జాలువారె.

 

హేమలత తెలుగు తేనియలు

 

వెన్నెల అందానికి వన్నెలు అద్దిన పరవశంమేఘాలు...

సెలయేటి జత పొందిన సాగర తీరాలు...

నిసిని పొమ్మని ఘికరించిన సాగర కెరటాలు...

చల్లగా వీచాయి నా మదిపై స్వప్న పవనాలు...

రవళి జత గా మారాయి నా కన్నుల వీక్షణాలు...

నీ తోడుంటే దాటుతా సప్త సాగరాలు...

నీలాల ఆకాశంలో హద్దు గీయలేను నా భావాలు....

నా మనసులో తోడుండేది నీ అదర  గీతికలు...

వెన్నెల హాయిని ఆస్వాదిస్తూ సేద తీరుదామ ఈ మధుర  క్షణాలు....

సూర్య తాడిపూడి తెలుగు తేనియలు

 

 

మధురాక్కర

 

గగన సీమను జాబిలి కనువిందు జేయచుండె

ధగ ధగల కాంతుల మహిమ ధవళ వర్ణపు శోభయే

నిగ నిగల వెన్నెల జిగియే నిర్ఘరముగ పారునె

సొగసరిగ వెలుగొందెడి  సోముని రసమిదియే

వగలు పోవుచుండెడి చంద్ర  వదన సొగసు నిధియే

భగుని సిగనందు వెలుగు భపతి నిండుదనమిదియే

ఖగవతిని మురిపించెడి   ఘనమైన వెలుగు యిదే

నెగడు చుండెడి జాబిలి నేస్తమై పిలుచుచుండె

 

నిర్ఘరము= సెలయేరు, భగుడు= శివుడు, భపతి = చంద్రుడు, ఖగవతి= భూమి

    

వెంకట్.సిహెచ్ తెలుగు తేనియలు

తెలుగు తేనియలు సభ్యులకు  దసరా శుభాకాంక్షలు

 

( తె )లిమొదవు గా పరిఢవిల్లు దేవళమిది

తె( లు )గు వెలుగులు జూపేటి దివ్వె యిదియె 

( గు )బ్బలి శిఖరమును తాకు కూటమిదియె

( తే )జరిల్లెడు కావ్యపు తేరు యిదియె

( ని )ర్మల కవన జలముల నెలవు యిదియె

( య )శము నొప్పారు ఘన  యాప్యయాన మిదియె

వె( లు )గు తోడ భాసిల్లెడి వితతి యిది

( స )రస  కవనముల్ శోభిల్లు స్ధానమిదియె

అ( భ్యు )దయ కవుల్ కూర్చుండు నరుగు యిదియె

( ల )లిత కళలతో నర్తించు కలకు యిదియె

( కు )ల మతంబులు లేనట్టి కోట యిదియె

( ద )క్షతను కూడి తళుకారు తలము యిదియె

( స )న్మతులు ముచ్చ టించెడు సదనమిదియె

( రా )గ ద్వేషముల్ లేనట్టి జాగ యిదియె

( శు )భము లొసగేటి ఘనమైన శ్రుతము యిదియె

( భా )రతీ దేవి కులికేటి ప్రాపు యిదియె

( కాం )తు లొసగేటి సాహితీ కౌము దిదియె

వీ( క్ష )ణమును చేయగ నిట్టి వేదిక ఘన

త( లు ) తెలుపగ నెవ్వారికి నలవి కాదు 

 

అర్ధములు:

తెలిమొదవు  =  కామధేనువు,గుబ్బలి=కొండ, యాప్యయాన=పల్లకి, వితతి=సమూహము, కలకు =స్ధానము,తళుకారు= ప్రకాశించు,

తలము=  చోటు,శ్రుతము=శాస్త్రము

 

పూసపాటి తెలుగు తేనియలు

 

 

నీలిమేఘాలకే అందాన్నిచ్చేది

బుజ్జిపాపాయికిఆనందాన్నిచ్చే 

అందరికి మామగా ఆదరణ పొందేది

రేయికి రాజుగాపరిగణించేది

పున్నమినాటి పుడమికి

పండువెన్నెలనిచ్చేది

చల్లనికిరాణాలతో హాయి నిచ్చేది

కలువ వికసించుటకు పొందుగా ఉండేది

కవుల పాటలలో మేటిగా నిలిచేది

చుక్కలమధ్యన చక్కనివానిగా నిలిచేది

ముదిత మోముకు ఉపమానంగా నిలిచేది

నీలకంఠుని శిఖలో నిలిచి ఉండేది

పాలసంద్రమునుండి పుట్టివచ్చింది.

 

డి. వి. హేమలత , నెల్లూరు తెలుగు తేనియలు

 

 

వచన కవిత

దుర్గా దేవి కరుణతో మన జీవితం

షోడశ కలల నిం డు జాబిల్లి లా వెలగాలి

పండు వెన్నెల లా  హాయిగా చల్లగా గడవాలి

సెలయేరు లా కలకల నవ్వులతో సాగాలి

సుందర మనోహర దృశ్యం లా నిలవాలి

శత వసంతా లు దసరా సంబరాలు గా  విలసిల్లాలి.

 

డి.రామ నాగేశ్వరరావు తెలుగు తేనియలు

 

కవితలు

1.

కాలమే గమనముగ  భ్రమించు,

నిత్య సంచారివి క్షీర పుత్రుడవు.

 

సూర్య తాపమును దిగమింగి,

మా లోకమునకెల్ల నిరతమూ,

వెన్నెల పంచు వన్నెలరాజువు.

 

స్త్రీ పురుషులందున మరులు,

పూయించి పోషించి పొందికన్,

కల్పించిగ సృష్టి హితుడ వీవు.

 

షోడశ కళల చెలిమిన్ ధరించి,

వృద్ధిక్షయముల్ జీవితచక్రమని,

నడిచి చూపినట్టి సద్గురు వీవు.

 

 

2.

విశ్వమంత నొక ఊయలన్ చేసి,

ప్రాణ  కోటిని ప్రణయ రాగముల,

మధు రోహలలో ఓలలాడించగ,

ప్రకృతి కన్య శోభాలంకృతకాగా,

అణువణువును కణ కణమును,

క్షణ క్షణమును తన వీక్షణమున,

ప్రియము రసమును రంగరించి,

ఆనంద మయముగ తీర్చిదిద్దిన,

నీవు నిరంతర సౌందర్య శిల్పివి,

అందరీ ముద్దుల చందమామవి,

కన్నె పడుచులకు మేనమామవి.

 

CA కె మల్లికార్జునరావు తెలుగు తేనియలు

 

 

(ఒహటి) :

 

కనిపిస్తే చాలు నువ్వు కడలివెన్న బంతల్లె

కవితలు జాల్వారు గలగల సెలయేరల్లె

అమ్మ పాలబువ్వ కథలు అసలు మొదలు నీతోనే

కవుల కలము నాట్యమాడు కలువచెలుని చూస్తూనే

లల్లాయి లాలి పాటలు, లాహిరిలో విహారాలు,

ఎంకి మామ రాగాలు, అన్నీ నీ మహిమలే !!!

 

 

(ఇంకోటి) :

 

కొండెక్కి వచ్చావా ,బండెక్కి వచ్చావా

అంబరాన్ని చుట్టుకున్న మొయిలు ఎక్కి వచ్చావా

 

చకోరమై వేచి ఉన్న మాకోసం వచ్చావు

పుచ్చ పువ్వులాంటి వెన్నెలంత తెచ్చావు

 

కళ్ళముందు శశిరూపం, రేయివెల్గు మాకోసం

నిను చూసి ఏకభుక్తం ,చూడనిచో ఉపవాసం

 

అట్లతద్ది ఆశ్వీజం ,ఝాము ఆట నీకోసం

పున్నమితో కార్తీకం, పస్తులన్ని నీకోసం

 

ఆకలిదప్పులు మరచి చేసే ఈ వ్రతాలన్ని

పెనిమిటి కోసమని ,ఉత్తుత్తి వంకలవి

 

నీ వంకను  చూచుటకే ,శరదృతువు నోములవి..

 

విష్ణుప్రియ తెలుగు తేనియలు

 

 

 

వచనం లో నా భావన

 

కాళిదాసుకి అక్షర లక్షలు ఇప్పించిన

ఈ శరత్ చంద్రుని సోయగం

వర్ణించగ నేనెంత? అయినా ఎదో

మానవ ప్రయత్నం చేసాను

శరత్పూర్ణిమ రాత్రి చంద్రుని వెన్నెల

సోయగం చూసిన సెలయేటి కన్నె

ఉరికె నునుసిగ్గులతో నురగ చీర కుచెళ్ళు సర్దుకుని

కొలనులోని కలువలు కనులు విప్పార్చుకు చూసెను

పదహారు కళలతో వెలుగుతున్న ఆ వెన్నెల రేడు

రాకకోసం నీలి మేఘపు  సౌధం లో తెల్ల మబ్బు చెలులతో

దాగుడుమూతలు ఆడే ఆ అల్లరి చందమామను

అందుకోవాలని ఎన్ని వేల వెన్నెల మెట్లెక్కానో ?

తూరుపు ఎరుపెక్కితే గానీ తెలియలేదు తెల్లవారిందని.

ఎన్ని పున్నములు వచ్చి వెళ్లాయో

మనసు మాత్రం అలసిపోడం లేదు

వెన్నెల వానలో తడచిపోయి నన్ను నేను

మరచిపోవడం మాత్రం జరుగుతూనే ఉంటుంది

ఇది నా మాట మాత్రమే కాదు!!

వెన్నెల చెలిమి కోసం ఆరాటపడే మన అందరి

మనసు చెప్పే మాట!!

 

రమ తెలుగు తేనియలు

 

 

 

భక్తిపారవశ్యమున దివ్యమై

వెలుగుతున్న ముఖారవిందంలా

తేజోవంతమైన చ0ద్రబింబం

 

తలంటు పోసుకుని ముడివైచిన

నల్లని తడికురుల్లా

అలముకున్న  తిమిరం

 

సిగలో ముడిచిన సుగంధ

పరిమళాల నదివర్ధనాల్లా

తెల్లని మేఘ పుంజములు

 

ఆస్పష్టపుటాలోచనలు మదిలో

సుడులు తిరుగుతున్నట్టు దట్టమైన

తరువుల తోపులు  భగవంతుని అందుకోవాలని

 ఉరకలువేసే హృదయంలా ఎగసిపడే అలలు

 

ఏకాగ్ర చిత్తపు ధ్యానంలో

తగ్గిన శ్వాసకు సూచికలా

చిక్కిన జలధార

భగవధ్యానంలో నిమగ్నమైన

ముగ్ధను తలపిస్తుందీ

మనోహర ప్రకృతి చిత్రం

 

వాణిశ్రీ నైనాల తెలుగు తేనియలు

 

 

 

ఉత్పలమాల

 

కన్నుల పండుగౌ ప్రకృతి కాంతులు చిందెడు చందమామయే

వెన్నెల బాలుడై నిశిని వేచెను కల్వము లూసులాడగా

చిన్నెలు బోవగన్ నలలు, సిగ్గుల భూరుహ మేను సాక్షిగా

మిన్నున పండుగల్ జరిగె మేఘపు బంధువు లాదరించగన్

తిన్నియ విందులౌ దెలిసి తేరిన భానుడు తొంగి చూచునే!

 

కల్వాము=కలువ,  భూరుహము=చెట్టు,  తిన్నియ=వేదిక

 

వాణిశ్రీ నైనాల తెలుగు తేనియలు

 

 

 

తరువోజ

 

గగనపు మేడలో కైరవి గరిమ కళుకునొప్పారి జగతి యెల్ల నిండ

వగలొల్కు సెలయేటి వన్నెల యలలు వగకాని పిలుపుల వలపుకై వేచి

తగరపు నురగలై తళుకుల నొప్ప తరువుల శాఖలు ధవళ వర్ణమ్మున

నెగడుచు ప్రకృతియే నిగ్గార మనసు నెయ్యము పొందగ నెమ్మది  నొందె

 

అవళూరు సీత తెలుగు తేనియలు

 

 

గేయ రచన,

 

విరిసే వెన్నెలలో, కురిసే జలధారలో,

మురిసే హృదయాలలో,

మెరిసే మధుర భావనగా.....

 

గాంగేయ శాస్త్రి, రాజమండ్రి తెలుగు తేనియలు

 

 

వచన కవిత

 

కవుల కలంలో వెన్నెల సిరాగా జాలువార

చంపక మాలల పరిమళమ్ములే  గుప్పించ

ఉత్పల మాలలు ఉన్మత్తతను కలిగించ

మత్తెక్కిన మత్తేభముల ఘీంకారాలు  విన్పించు

తేటనీటి కొలనులోని యలల  తేటగీతులు విన్పించ

కొబ్బరాకుల సయ్యాట  ఆటవెలదులని మరపించ

నింగినున్న నిండు  చందురుడు  మురిసి మరింత వెండి కాంతుల జగతిని  నింపి కవిత పరిమళాల

నాఘ్రాణిస్తూ కైతల వెల్గుల ముందు తన కాంతులు

సరిపోవని  నివ్వెరపోయే

 

అవళూరు సీత తెలుగు తేనియలు

 

 

సరస్వతీ దేవి పై  ఆటవెలది పద్యం

బ్రహ్మ భార్య గాను రంజిల్లె భారతి

వాణి బుద్ధి ధాత్రి వాక్కు నొసగు

విద్యనిచ్చు దేవి విజ్ఞానమిచ్చు

వీణ పాణి గాను విజయమిచ్చు

డి. వి. హేమలత తెలుగు తేనియలు

 

1 కందము

ఏమని చెప్పను చిత్రము

కౌముది లాగెను మనసును కౌగిలి యందున్

నా మది తలపులు సొగసుగ

నీమము దప్పిన తదుపరి నిందలు వలదే!!

 

2 ఉత్పలమాల

కన్నులు జూడగా మనసు కాంతులు చిందుచు నాట్యమాడునే

వెన్నెల రాత్రులే వెరసి ప్రేమను పంచుచు ముద్దులాడగా

మిన్నును త్రాకుచున్ తనువు మీటెను కమ్మని వింతచేష్టలన్

పున్నమి ధారలో సొగసు పుష్పము వోలె సుగంధమౌనులే

 

3 కందము

అబ్బుర మెందుకు జూచిన

మబ్బులు దాటుచు సొగసరి మనలన్ తాకన్

నిబ్బరముగ నీ మనసును

తబ్బిబ్బు ను జేయు చుండు తడబడ నేలా!!

 

4 ఆటవెలది

ప్రకృతి జూడ మనసు పరవసమొందును

చందమామ వెలుగు చక్కనుండు

కాంతి యందు నీరు కన్నుల కింపుగ

గనిన చాలు హృదిని కాంతి చిందు

 

కళ్యాణ్ చక్రవర్తి ముంబాయి తెలుగు తేనియలు

 

 

తరువోజ

 

వెన్నెల ధారలే పేరిమి బెంచి వితత కిచ్చునె కనువిందు భావమ్ము

వన్నెలన్ని మదికి ప్రాభవం బివ్వ వరముగ చంద్రిక పావనం బిచ్చు

కన్నయ్య, రాధల గారము వోలె క్షౌణి తరించునే కౌముది గాంచి

చిన్నెలు బోయెడి జిలుగు చందిరిక శిఖరాయమాణమై చిత్తము గెలుచు

 

వెంకట్. సిహెచ్ తెలుగు తేనియలు

 

 

పుడమి చైత్య ప్రాకారాలను

అలుముకుంటూ తిమిరమాసన్నమైంది.

స్వచ్ఛమైన శరత్ కాలపు నింగి నీలాశపు

మోమున కుంకుమ రేఖవలే వెలిగిపోతున్న

రేరాజు మనఃకారకుడై మరులుగొలు

జలపాతాల కౌముదుల పరంపరలతో

అలవోకగా పుడమికి జారుతూ ఆనంద తరంగాల

నాట్యమాడుతున్నవేళ పుడమి త్తడి అలికినట్లుగా

బంగారు తాపడంపెడుతూ వెన్నెల కాంతిపుంజముల

సేదదీరుతూ పచ్చని తరువులుతో

హరితవర్ణపు హాసినిలా ప్రకృతి కాంత శోభాయమానమై

వెన్నెల సౌరభాలను వెదజల్లుతూ ఆహ్లాదపరుస్తున్నది

రమణీయంగా

 

గీతాశైలజ తెలుగు తేనియలు

 

 

 

కందము

నిర్వచనమ్ము దెలుపునే

సర్వమునకు లోటులేక సంశయ మేలా

ఉర్విన మొత్తము తెలియగ

"సర్వజ్ఞత్వమ్ము నందఁ జాలునె! గూగుల్"!

 

కందము

 

చప్పున పడుకొని యందరు

గొప్పగ కలలన్ని గంటు గోలను జేయన్

తప్పని పక్కన వారలు

చెప్పిన పట్టించుకోక చెలరేగడమే!!

 

కళ్యాణ్ చక్రవర్తి ముంబాయి తెలుగు తేనియలు

 

 

రవి రాజు తేజము దొంగిలించి

నిశిరాత్రి నేతెంచి ప్రకృతికి పంచి

ఆకాశ గంగలో తానమే ఆడి

సెలయేటి అలలను వలపుతోకూడి,

తరు లతల,జంఝూటి నోలలాడించి

అతిశయంబు రేరాజు అందాలుపంచె

 

రాజ రాజేశ్వరి తెలుగు తేనియలు

 

 

నన్నయతిక్కనాది రచనామృత ధారలు రాజహంసలై

చిన్నయసూరి మా హృదయ సీమల నేలుచు పద్యరుచ్యముల్ 

వెన్నెల చిన్నెలన్నిరస వీధులలో ధరహాసమొల్కగా 

చిన్నెల తెల్గు తేనియల జిల్గులు పల్కులు వెండివెల్గులై !

 

కస్తూరి శివశంకర్ తెలుగు తేనియలు

 

 

 

ఈరోజు వెన్నెల కాంతుల లో మునిగి తేలిన సమూహ సభ్యుల కు అంకితం.

నేటి చిత్రానికి పద్యం నా ప్రయత్నం మహాక్కర  లో...

 

సూర్యుడు నిను జూచి కినుక దాల్చునే జుహురాణుడా! నీదు చంద్రద్యుతి

భార్యలయలక తీర్చు సాధనమని! భానుడు విచలిత మనము తోడ,

ఆర్యులు గొలుచు తమ యిలవేలుపేయని పిలవబడినా, యలివేణులా

హార్యముల్ జూచి మురిసెడి తరుణము హరిణాంకుని సిరివెన్నెలయే కదా!.....

 

జైకర్ విశ్వేశ్వర్ టోణ్ పె, థానే, ముంబయి తెలుగు తేనియలు

 

ఇసుకతెన్నెల పైఎద

జాలు వారిన నీటి ప్రవాహం

వెన్నెల రేడు ధవళ కాంతికి

శోభ సంతరించుకున్నది ప్రకృతి మాత

ఏ జామున ఏ మలయమారుతం

ఏ దిక్కుగా వీచునో మనసున ఆహ్లాదం పంచు రీతిగా

కొబ్బరి చెట్లు మంగళ తోరణాలు గా

భువి పైన చంద్రుని సాక్షిగా అద్భుత దృశ్యం

వడి వడి గా మనసున పరచిన సుందర దృశ్యం

 

కోవూరి తెలుగు తేనియలు 

 ***********************

 

 

అక్కడనువ్వు ఇక్కడనేను

 

ఓయ్ !!! 'మామా' నీ  గురించి ఎంత రాసినా తక్కువే.. మహా మహా కవులే నీ ముందు ఓడిపోయారు నేనెంత? నీ మీద పాట రాయని కవి , నీతో పోల్చి పాటపాడని ప్రేమికుడు ఈ 'భూగ్రహం' మీద లేడు అనేది నిజం, నిన్నొక రాయబారిగా చేసుకుని ఎన్ని కథలు కంచికెళ్ళాయో నీకు తెలియంది కాదు , ఎవరైనా అందంగా ఉన్నారు అని చెప్పాలంటే బాగుందనో , అందంగా ఉన్నదనో చెప్పాలి, అహ.. అలా చెప్పరు.. చందమామలాంటి ముఖం అంటారు , అందుకే కాబోలు నీకు అంత పొగరు ,.అంబరా’నక్కి’ కూర్చున్నావ్ ,దూరపు కొండలు నునుపన్నట్టు , నీ దగ్గరికొస్తే ఏ అడవులున్నాయో🤷, ....ఆకాశాన్నే దాటలేని మాలాంటి అర్భకులకి ,నువ్వు అందుతావా అంట ? అందుకే కిందనే ఉండి మా కళ్ళని నీకేసి తిప్పి, చేతులు చాపి యాచిస్తూంటాం ..ఈ ఆశకి మొదలెక్కడా అని అడిగితే ....

 

మామ చందమామ వినరావా మన కథ …

 

గోరుముద్దలతో మొదలవుతుంది మన స్నేహం , బండెక్కి వస్తావ్, తేరు ఎక్కి వస్తావ్ అని అమ్మ చెప్తూ ఉంటే , నిజమా ?వస్తాడా ? అని నోరు వెళ్ళబెట్టగానే రెండు చారన్నం ముద్దలు గబగబా కుక్కేసేది, ఆకాశం లో బండేసుకుని నేలమీద ఎలా దిగుతావా ? అని నీ వెలుగు రూపం చూస్తూనే నిద్రపోయేదాన్ని.

పెద్దమ్మ కొడుకు పెళ్ళికి నేను-తాత బండిమీద వెళ్తుంటే రోడ్డు మీద లైట్లు లేక మేము పడతామేమోనని  వెలుగు వెన్నెల్లో దారి చూపిస్తూనే నేనూ నీతోడురానా అని వెంటపడతావ్ , నా పట్టుపావడా నీకివ్వాలేమో అని భయంతో కళ్ళుమూసుకుంటే కొబ్బరి ఆకుల చాటున దాగి దోబూచులాడుతుంటావ్ !

 

కరెంటు పోయి , టెలివిజన్ లేని రోజుల్లో నీ సూపర్ ‘విజన్’లో దాగుడుమూతలాటలో తొండి(దొంగాట) చేస్తుంటే తొంగి చూసి ఏయ్, దొంగా అని అందరికి అరిచి చెప్పేస్తావేమో అని ఇష్..ఇష్ పక్కకి తప్పుకో అని మేము నీతోనే బేరాలాడేవాళ్ళం గుర్తుందా?

 

వేసవిలో ఆవకాయ్ వెన్నముద్ద తిన్నప్పుడల్లా మా చెల్లి ..దా దా.. అని నీకు గోరుముద్ద చూపించేది , అప్పుడైనా వస్తావేమో అని ఆశ...అయినా రాలేదు!

శరదృతువు వెన్నెల్లో ఆరుబయట మంచ మేసుకుని ఎదురుగా చెరువులో పడుతున్న నీ బింబాన్ని చూసి , చంద్రుడు చెర్లో పడిపోయాడు కాపాడదాం దా తాత అని లాంతర్ దీపంతో గట్టు దగ్గరికి చేరేలోగా ఆకాశం ఎక్కేసి వెక్కిరించేవాడివి !!

 

ఇంటికి టివి వచ్చినపుడు అడిగా antenna సిగ్నల్ ,తో ఆ సినీతారలతో పాటుగా చంద్రుడు కూడా ఇంకా దగ్గరగా కనిపించేలా ఏదైనా ఏర్పాటు చెయ్ నాన్నా అని ,  నేను స్వాతిముత్యం లో శివయ్య లాంటి దాన్నని తెలియక ,అలవాటుగా ' సర్లే చూద్దాం' అని మాటిచ్చారు .... వారం తిరిగేలోగా వెన్నెల పాటల vhs తీసుకొచ్చి నాంచేతిలో పెట్టి , ఇదిగో నీ చంద్రుడు, ఇంక నీ భీభత్సం ఆపుచెయ్ అన్నారు , అరిగేదాకా చూడటం, నిన్ను తలుచుకుని మురిసిపోవడం నాకు దినచర్య అయిపోయింది!!

 

కాలేజీ రోజుల్లో మా గ్యాంగ్ మొత్తం మేడ మీదెక్కి మా కుర్ర కబుర్లు నీ ఎదురుగానే ధైర్యంగా చెప్పుకొనే వాళ్ళం , మా అల్లరి చిల్లరి వేషాలన్నింటికీ నువ్వే మౌన సాక్ష్యం , ఎవరూ లేకపోతే నీతోనే కబుర్లు ..ఏ ఒక్కరోజైనా విసుగొచ్చి ,కిందకొచ్చి “ఇదిగో మీ అమ్మాయ్ వసపిట్టల్లే వాగుతోంది , నా చెవులు నొప్పేస్తున్నాయ్” అని మా అమ్మకి చాడీలు చెప్తావేమో అని చిన్న డౌటనుమానం ఉండేదనుకో!

 

ఏదోకరోజు, ఏదోకవంకను నువ్వు వస్తావులే అని ఎదురుచూడటమే తప్ప , నువ్వు రావు  సరికదా , దూరం నించి చూసి , ఓ నహ్.. వ్హు..న్హహ్వి పోతావు.

ఓ రోజు కిటికీలోంచి తొంగి చూస్తావ్, ఓ రోజు బాల్కనీలో కనిపిస్తావ్ , మరోరోజు వంటింటి కిటికీలో వగలుపోతావ్ , ఇంకొరోజు కొండల మీదెక్కి పారిపోతావ్ !!

కొన్ని పున్నాలైతే నిన్ను చూస్తే తప్ప ముద్ద ముట్టకూడదని మనుషులతో ఒట్టే వేయించుకున్నావ్ కదా.. నీకు నేనొక లెఖ్ఖా , దేవదా-పారో మళ్ళీ పుడితే ఈకాలాన్ని బట్టి వాళ్ళ ప్రేమ ఫలిస్తుందోమో కానీ , ఏ కాలంలో కూడా ఫలించనిది మన ప్రేమేనేమో ...హ్మ్మ్మ్......మనమధ్య గ్రహాలడ్డుగోడలయ్యాయి

 

*కడుపులో బిడ్డ*

 

నే నిదురపోతుంటే నాలో  కవి నన్ను  తంతున్నాడు

కునుకు ఏమిటో, కులుకు ఏమిటో

ఉలుకు ఏమిటో, పలుకు ఏమిటో 

పగలు ఏమిటో, చీకటేమిటో

వెన్నెలేమిటో, వన్నెలేమిటో

ఎండ ఏమిటో, నీడ ఏమిటో

కష్టమేమిటో ,ఇష్టమేమిటో

వరం ఏమిటో, శాపమేమిటో

శత్రువెవ్వడో, మిత్రుడెవ్వడో

బల్లెమెవ్వఁడో , బెల్లమెవ్వఁడో

ఏ తేడా లేకుండా , నా ఉనికినే ఏమార్చి

నిత్య కృషీ వలుడై , నా మనోజ్ఞ సీమను దున్నేస్తున్నాడు

కవిత్వం పండించమనీ...  నలుగురికీ పంచమనీ ....

నే చచ్చే దాకా... చచ్చాక్కూడా...

నే నిదురపోతుంటే నాలో  కవి నన్ను  తంతున్నాడు.

ఆహా ఎంత బావుందో వీడు తంతూ ఉంటే!

ముక్తాయింపు....         కవికి ఎపుడూ శుభోదయమే!

 

 -----అ.అ----