05.01.2021 చిత్రమునకు కవిత – 77

 

05.01.2021 చిత్రమునకు కవిత – 77

చిత్రము మీద మనోహరమైన పద్య/ వచన కవితలను అందించగలరు..  

కవులు/కవయిత్రులు తమ అంతరంగంలో దాగిన సుమధుర భావనలను వెలికి తీసి తేనియల గరిమ తెలిపెడి కవితలల్లి, సమూహానికి హరువు గూర్చగలరని విన్నపము.

కలువ పూచెను విరివిగ కార్తి కమున

చెలియ లందరు చేరిరి చేకొ నగను

మడుగు మధ్యకు దిగుచును మగువ లంత

చేతి నిండను కోసెనె శివుని కొరకు

సాయి లక్ష్మి

 

 

(విరిసిన పద్మము)  ఉత్పల మాలిక

వ్రాసిన పద్యమాలికల భావన లందలి భాషయట్లుగన్

కాసిన పండువెన్నెలల కమ్మని చల్లని కాంతి యట్లుగన్

పోసిన బంతి పుష్పముల పోడిమి హెచ్చిన రాశియట్లుగన్

బోసిగ నవ్వుచున్ విరులు బూసిన బాలుని హేలయట్లుగన్

గ్రాసము చేరగా గృహిణి కన్నుల నిండిన కాంతి యట్లుగన్

హాసము చేయుచున్ చెలియ హారతి పళ్ళెము పట్టినట్లుగన్

వాసముచేయగా వనిత వావిలి చీరను కట్టినట్లుగన్

దోసెడు పూలతోడ వరియించిన కన్నియ వచ్చినట్లుగన్

భాసిత సూర్య పుంజముల ప్రాభవ దీప్తుల పారవశ్యలై

పూసెను పద్మపంక్తులు సుపూరిత మోదపు హృద్యమానలై

ఆదిభట్ల సత్యనారాయణ

 

 

తోయ మందున పుట్టెనె  దోర విరినె

చంద్ర సఖునిని తోడను చెలిమి చేసి

దేశ చిహ్నము, గవెలిగె దెస లందు

సతత ము, ముదము నివ్వగ సకల జనకు

 

 

వచన కవిత

పంకిలమునందు పుట్టి పంకజమను

నామధేయముగా నున్నను

జలజ, తామర, కమలం, పద్మము లను

నానా నామములుగ బడయుచు

హరికి నాభి నందుండి హరిని పద్మనాభునిగా జేసీ

సిరికి ఆసనమై సిరిని పద్మ వాసిగా జేసి

అష్టదళాలతో అరవిరిసి అష్టలక్ష్ముల కిష్టమైన

పుష్పమై మురిసి అతివల అందాలను

పోల్చుటలో అందలమెక్కిన దానిగా నిలచి

భానుని కిరణాలతో వికసించుచు భాగ్యలక్ష్మి

చరణాలను చేరుచు భరత జాతీయ పుష్పమై

భాసిల్లు చున్నది "కమలం "

హేమలత

 

 

దీపావళి పర్వదినంబునన్ సిరిని గోరి

కలువ  పువ్వులతో అష్టోత్తర శతనామావళి గావించి

భక్తిశ్రద్ధలతో నైవేద్యాలిడి  ఆ మహాలక్ష్మిని పూజించే అతివలందరు

దేవరశెట్టి నాగమణి.

 

 

ప్రకృతి మాయే

అంద చందాల తామరలను

పీకె  నా కరములు,చేసే దేవుని పూజ

ఆ పూల కేసరాలు ,కాడలు,వాటి రసం

ఆరోగ్యానికి ఎంతో  అవసరం

అంటాడు జీవశాస్త్రం చదివే నా తమ్ముడు

అందానికో ,ఆరోగ్యానికో అంతా ఆ భగవంతుని

అద్భుత సృష్టే ఈ తామరలు !

జి మురళీ మోహన్ రావు

 

 

చంపకమాల 

విమలతుషార దివ్యసముపేత మనోహర నందనమ్ములో

సుమములు నీరజమ్ముల, ప్రసూనములై పలికించురాగమన్

సుమహితనిస్వనామృతము శోధనజేయు మరాళరాజముల్ !

కుముదమువోలె విచ్చుకుని ,కూజితమై వికసించు భావమై !

కస్తూరి శివశంకర్

 

 

కందము

వెన్నెల వేళల వాగుల

వన్నెలు చూచుచు మురిపెపు పలుకుల నెనరౌ

చిన్నెలు బోయెడి భామిని

కన్నుల కాటుక కళకళ కలువల కొలనౌ

రమ, కంకిపాడు.

 

 

 

సీసము

అబ్ధి జీల్చుకుబుట్టు అవని రక్షకుడిటు పూర్వాద్రు లెగబాక పులకరించి

విరహమందున కాగి తరణి కరములంద ముకుళించ నోర్వని ముగ్ధ లిటుల;

కైరవి చల్లని కౌగిట రేయంత గడపిన కలువల గర్వమణచ

కెంపు శోభలతోడ కెంజాయ నింగిని గేలిచేయగ బూను కేళి చూడ

 

సుప్రభాత మాలాపించ సురభి విరిసె

స్వామి సేవకు వేచెను సంభ్రమంబు

పంకజముల ఠేవను జూడ వగచె విరులు

కులుకులీనుచుండ నిటుల కువలయములు

వాణిశ్రీ నైనాల

 

 

 తే.గీ.

అంబరీషుని రాకకై అంబురుహము

ప్రేమతో వేచిజూచి  తా విరియబూయు

మిత్రుని మయూఖమదిసోకి చిత్రముగను

బంభరములనాకర్షించు పద్మములవి.....

ఆత్రేయ..

 

 

కం||

మనసిల సంతస మొందును

కనుగొనగా నిట్టి చిత్ర కలువలు నీటన్

కొనగలమా కోట్లున్నను

తనదౌనొక శైలి జూపు తరగని తీరున్!!

కళ్యాణ్ చక్రవర్తి ముంబాయి

 

 

జల జల జాలువారే జలపాతం తో జలకాలాడుతూ..

పరవశింపజేసే పచ్చదనపు సోయగాలకు పరవశించుతూ...

నేనే ఆ కలువలై స్వేచ్ఛగా విహరించుతూ...

కమలవాసిని పాద పద్మం చేరనున్న సౌభాగ్యం కలదా అని తలంచుతూ...

వాహ్..ఇంత స్వేచ్ఛా జీవితమని ఆనందం లో తేలుతూ...

ఇదే నిజమైతే ఎంత బావుండుననోనని  ఊహల పల్లకి లో ఊరేగుతూ.....

ఉష.

 

 

సీసము

కమలాక్షు నర్చింప కమలముల్ భానుని వెలుగుల నలరుచు విరియబూసి

కమలనాభుని పదకమలముల్ చేరగా వేగిరపాటున వింతకాంతి

సంతరించుకొనుచు సంతసముగ హరి కరముల చేరువై కాచు చుండ

కమలవాసిని యైన కమలాలయమెలపున్ నాథుని సేవలోనందమంద

 

శేషశయనుడయినహరి సేవనమ్ము

కలుగచేయునితాంత యోగములనెపుడు

భావనా ప్రభల్ దీపించి బందురమగు

పద్య కమలముల్ నర్చింతు వాజసనుని

అవళూరు సీత

 

 

సీసము

మైమర పించెడి మత్స్య కన్యల వోలె తామర పుష్పాల దర్భము గని

జలపాతమొలికించు జలధారలహొయలు  నీటి కొలను జేరి నెమ్మదించె

జిగిబిలి సిగ్గుల చెలువ సిగ నలంక రించని తమ్మిల యింపు లకట!

హరి కరము నొదిగి హరువు నొందెడి రీతి తమ్మికెంపులకొక తన్మయంబె

సృష్టికర్త వసించు గృహశాల తనదని నిగ్గు వహించెడి నీరజములె

నీహార రశ్మికి నివ్వెరపడి వగచి ముఖిళించె విధమెంత మోహనంబె

తపనుని కిరణపు తాకిడికి దరహస మొలికించెడి ఠీవి చక్కదనమె

గీ.

పుణ్య భారత భూమిలో పొందికపడి

వసిగ జాతీయ పుష్పమై వాసి కెక్కి

మలయు చుండెడి పద్మపు జిలుగు లెంత

మోహనంబో తెలుపువారె సౌహృదయులు

వెంకట్.సి హెచ్

 

 

గలగల శీతశైల ఝరి గంతులు వేయుచు పొంగి పొర్లగాన్ !

మలయజ మారుతమ్ములవి మంజుల శోభతొ సేదదీర్పగా

అల కమలమ్ము రేకులును హాయనిపించగ చూచువారికిన్

చలనము గల్గుగాదె! జలజమ్ములు సహృదయమ్మునందునన్ !

ఝాన్సీ

 

 

ఓ కలువ రాజమా!

నీ అదృష్టము నేమని వర్ణింతు?

వైకుంఠపురమున ప్రధాన సౌధమున

అరుణ మందార పుష్ప వనమున

అమృత సరోవర సమీపమున

శీతల కిరణ చంద్రకాంత శిల పైన

నీవు చెలికత్తెలతో పాన్పు కాగ

సిరులమ్మతో సతము వినోదించుచు

కష్టముల నున్న భక్తుల గట్టెక్కించుచు

అనుగ్రహ జల్లులన్  కురిపించుచు

కరుణా సాగరుడుగ స్థిరమై వెలసిన

శ్రీహరి సేవలో సదా తరించు చుంటివే

కొండంత బుద్ధి కలిగిన మనుషుల కన్న

నీవెపో ధన్యజీవివి ఆదర్శ మూర్తివి.

CA కె మల్లికార్జునరావు

 

 

ఉ.

నిర్మలమౌ దళమ్ము లిట నిద్దపు శోభను వెల్గులీనగా

మర్మము నేమెరుంగకయె మర్త్యులకున్ను ముదమ్ము గూర్చుచున్

కర్మఫలమ్ముచే కలువ క్రందుకొనంగ మనోహరంబునన్

అర్మిలిగా విధాతనిట నాతత ప్రాంజలితో నుతించెదన్!

చల్లా దేవిక.

 

 

ఆమని అందాల సరోవరం

శిశిర వసంతాన చుక్కల ఱేడు చంద్రికల వెలుగులకై పరితపించు చు ఎదురుచూస్తున్న పంకజములు ముకుళిత వదనముతో నుండ ఒక్కసారిగా జలపాతం మల్లే జాలువారుతూ అంబరంనుండి అవనికి చంద్రకాంతుల కిరణ సముదాయం గుమ్మరించగా ముదమును గూర్చు ముద్దు గుమ్మలల్లే జంట కమలంబులు విరిసె కన్నుల పండుగై వెలిగే సరోవర హృదయాన హరిత వర్ణపు తివాచీన ఆనంద వీచికల మేళవింపై జలజలా పారు జలపాత హోరులో మలయ మారుతాల పుష్పించి మానసరోవరాన మదిని దోచు కమలంబులు కాంతులీనుతూ విరిసి మురియుచూ

గీతాశైలజ

 

 

తేటగీతి

లక్ష్మిదేవి నివాసము, లలన కనులు,

సరసులోనయుండి కులుకు సాలభంజి

కలను పోలిన సుందర కమల కన్య

కలను వర్ణించ కవిపుంగవులు కవితల

కానుకలు పంచిరి మురిసి కామితముగ

జైకర్ విశ్వేశ్వర్ టోణ్ పె, థానే, ముంబయి

 

 

ఉత్పలమాల....

తా విరియంగ తామరలు,  తామరకంటికి  ప్రాణపాత్రమౌ

వావిరి పుష్పజాతినట వన్నెల వెన్నెల కాంతులీనుచున్

ఆ  విరి భారతీయతకు నద్దము కైవడి ప్రాభవమ్ముగన్

భావజుడైననేమి మది భక్తియు  గొల్వగ  తప్పదిచ్చటన్..

పి.ఎల్.నాగేశ్వరరావు

 

తామర తంపర యను 'సారస' సమగ్ర సారస్వత సంగ్రహము 

సీస మాలిక

ఓ సరోజమ ! నీవు యుత్కృష్ట చరితవు ! మా లోక పుష్పసామ్రాజ్ఞి వీవు !

దేవతలకును నీ దేహంబునర్పించి, వారి మన్ననలంది వరలినావు;

పరమ పురుషుడైన పద్మనాభుడు కూడ పేరు వొందెను నీదు పేరు కతనె;

యాసనమైతివి యాదిలక్ష్మికి నీవె; పద్మ గృహ యనఁగఁ బరగె జనని !

కని, మోయుచుంటివా కమలభవుని నీవె యబ్జభవు నకీవె యాది యగుచు;

నంబుజ గర్భండు, నంబుజాసనుడని బ్రహ్మ నీదు చలువ ప్రణతులందె ;

సర్వాంగ సుందర సౌమ్యమౌ నీ మేను నరువుగొని సురలే యశము గొనిరి ;

రాజీవ నేత్రుడు రామ చంద్రుడు, మరి, సారసదళ నేత్రి, జానకమ్మ !

అంబుజోదరుడు, మా యరవింద నేత్రుడు,  కంజాక్షుడును వాడె, కంస హంత !

నీదు రేకులు, మోము, నీ మేని సొబగులు, నీదు తూడును, వన్నె, మోదమలర,

దేవ,మానవులకు దేహమే యరువిచ్చి, ప్రఖ్యాతినిడినావు పరగునటుల !

ముఖమును బోల్తురు పూర్తి పుష్పము తోడఁ ; కనుల బోలుతురు రేకును నుడువుచు;

చిగురుబోడిని బోల్చ, నిగురు తూడే సరి ; తూడు దోడ్పడును చేతులను బోల్చ ;

పద్మావతి, కమల, పద్మజ, అరవింద, కమలాసన, సరోజ, కమలిని యని

మా మామ్మ, మీ అమ్మ, మా అక్క, మీ చెల్లి వెలుగుచుంటిరిగఁ నీ జిలుగు పేర్ల !

ప్రాచీన చైనాయు, భారతమీజిప్టు "తామర ఔషధతత్త్వ" మెరిగి,

నీదు రేకులు,నాకు,నీదు బీజమ్ములు, దుంప,వాడిరి రుజల్ దొలఁగఁ జేయ ;

పర్యాయ పదములు వంద గలవు నీకు, ఏ పూవు నోచలేదిన్ని పేర్లు!

కవికి పసందు మీ కమలములన్నచో, గణ,యతులివ్వవే గడబిడలను;

 

నల్లేరుపై నడకల్లే యగును దైవముల పేర్లు మీ నామములను జేర్చ !

ఉపమాలంకార మూపిరై  నిలిచావు; లేదు బహువ్రీహి లేక నీవు !!

ఈవు కనగరాని యే ప్రబంధము గాని యవని లేదనిన కాదతిశయోక్తి !

తమ్మి చెలి యు, నీదు తనివి దీరని కూర్మి కమనీయ వస్తువే కవి వరులకు !

తమ యాప్తులను తాము  ""తామర తంపర"" గానభివృద్ధిని గాంచమనెడి

యాశీసు,, మీదు జాత్యభివృద్ధి గాంచియే ! మాకు మీకు బడెను మనుగడ ముడి !!

 

ఆ. వె.

జయహొ ! నీవు భరత జాతీయ పుష్పమై

ప్రాచ్య సంస్కృతులకు బట్టుకొమ్మ !

నీదు గరిమ పొగడ నాదు తరంబౌన ?

అర్ష విధికి  నీవె యాయతనము !!

 

సారసము.... తామరస 

ఇగురు తూడు.. లేలేత నాజుకు తామరతూడు,తామర నాళము

తమ్మి చెలి... కమలాప్తుడైన సూర్యుడు

ఆయతనము.. గుడి, ఇల్లు, స్థానము, ఆశ్రయం

ఉపమాలంకారం... దైవముల దివ్య శరీరావయవములను  తామర పుష్ప భాగాలతో పోల్చడానికి మిక్కిలి మక్కువగా కవులు వాడే అలంకారం.😄

బహువ్రీహి సమాసం... కలవాడు, కలది అని వచ్చే సమాసం కదా !

కంజాక్షుడు.. కంజముల వంటి అక్షులు  గలవాడు,

అంబుజాసన.. పద్మము వంటి ముఖము గలది.. ఇలా, కవికి కలలో కూడా తోచే సమాసం, మరి  ఇదే కదా ! 😄

వట్టెం వెంకట రమణ

 

 

పద్మపు జిలుగు లెంత మోహనంబో తెలుపు వారే సౌహృదయులు..

ప్రశంస ఎలా తెలియజేయాలి రమణ మోహన సుందరాంగ

 

తరువోజ

రమణీయ మిదియె రమణుని కవిత రాజిల్లెడు పదముల్ రమ్యకరంబె

విమలమైన రచనా వెల్లువల జిగి బిరుదు కెక్కి సతము విస్తార మగునె

కమనీయ భావముల్ కైతలో గూర్చి కనువిందు గల్గించు కవితా విభ యిది

రమణుని సుకవితా లక్షణ మిదియె లాఘవముగ నేర్చి రంజిల్ల వోలె