చిత్రం పై పద్యం - 62, 05.11.2020

 

చిత్రం పై పద్యం  - 62

ఈ చిత్రానికి తగిన రీతి పద్య / వచన కవితలని అందించగలరు.

జ్ఞాపకాలు

 

కనులలో దాగిన నీరూపం

ఎద లోతుల్లో నిండిన నీప్రతిరూపం

దాచేస్తే దాగదులే......ఆపేస్తే ఆగదులే

క్షణక్షణం అనుక్షణం నీరీక్షణలే

ప్రకృతి ప్రకోపించినా మనసులో బాధ మెలిబెట్టినా

నీ శిల్పం నీ ఆహార్యం గుర్తుకు తెచ్చే మరలా మరలా.....

 

సంధ్య వెలుగులో నీ నీడ వెంట నేను

గుడి గంట శబ్దంలో నీతో మాట్లాడిన నేను

కడలి అలల హోరులో నీతో పరుగిడిన నేను

ఏటి ఒడ్డున కట్టిన ఇసుకగూడు పక్కన నీతో నేను

ఆకాశంలో పక్షుల వరుస లెక్కేడుతూ నీతో నేను

 

మరిచినా మరుపుకు వస్తున్నాయి

మరలా మరలా.......... గడిచిన క్షణాలు

గడుస్తున్న క్షణాలు ముల్లులై

బాధిస్తుంటే నీ రాకని తలుచుకొని

ఇక నీవు రావని తలంచుకొని ఎదురు చూసే..........

 

కోవూరి

 

 

 

బాల్యం

ఒక అందమైన జ్ఞాపకం

ఆ జ్ఞాపకాలలో జడిలో

ప్రతిదీ మరపురానిది

ఏమిచ్చి కొనగలం

ఆ ఆనందాన్ని

ఏమిచ్చి తీర్చుకోగలం

ఆ రుణాన్ని

చేసే ప్రతి పని

ప్రతిఫలం ఆశించనిది

చూపే ప్రతి దారి

వెలుగుల రేపటి కొరకే

అందమైన తనదైన

భవిష్యత్తుకు కు దారులు

సహవాసం తనవారందరికి

తనే నివాసం

పూసే చిరునవ్వులు

పసిడి పువ్వులు

 

కోవూరి

 

 

 

ఆశల విత్తులు:-

 

ఆశల విత్తులు ఓ గుప్పెడు చల్లి...

ఆశయాల నీళ్ళు ఓ చారెడు పోస్తే...

దోసెడు భావాల మల్లెలు గుభాళించవూ...

 

మనసులోని మౌనాలన్నీ కరిగి...

మమతల ఏరువాక సాగితే...

కవిత్వపు పంట పండదూ...

 

రైతన్న హలంలా కవి కలం...

కవనపు సేద్యం చేస్తే...

 

లోకంలోని చీడనంతా తన రాతలనే...

పురుగుమందుగా మార్చి హతమారిస్తే...

 

మెదడుకు కావలసిన మంచి ఆలోచనల ఎరువేసి...

ప్రజల్లో చైతన్యపు బలాన్ని నింపితే...

 

ఆ గుప్పెడు ఆశల విత్తులన్నీ...

గంపెడు సంతోషాల సంపదనివ్వవూ

కవి మనస్సుకు...

అది బోలెడంత ఉత్తేజాన్నివ్వదా  మన సమాజానికి...!!!!

 

సుకన్య వేదం,   కర్నూలు

 

 

చిన్న పిల్లలంతా చింతించుచుండగా

బుద్ధి చేసే మంచి బుడుతడొకడు

కాలి పాదరక్ష,చేత చారవాణిగా మారే

బుంగ మూతి,వివిధ భంగిమలతో

స్వీయాచిత్రము తీసే మురుసిపోయే.

 

 

కాలి పాదరక్ష పూర్వపుణ్యము గాని

చారవాణిగా మారే చేతి యందు

వివిధ భంగిమలతో స్వీయ చిత్రములతో

మురిసిపోయిరి వారు ముదముతొడ.

 

 

చిన్ననాటియందు చిలిపిచేష్టలు గాని

పెద్దవారి వలెను బుద్ధిపుట్టి

చేత చరవాణితో ,చిన్న సంతోషములు

తీర్చికొందురు బుడతలు  తనివితీరా

 

బి.వి.శాస్త్రి

 

 

 

ఆత్మీయులందరికీ శుభోదయం

ముత్యాల సరాలు గురించి ఒకసారి ఇక్కడ వివరాలు

అందించడం జరిగింది. మరొక్కసారి సాదోహరణంగా...

ముత్యాల సరాలు కావ్యంలో వ్రాసిన నియమాలు

యధాతధంగా అందిస్తున్నాను.

 

ముత్యాల సరాలు చాలా సులభమైన నియమాలతో ఉన్న  

గేయ ఛందస్సు

 

గురజాడ వారి అపురూప సృష్టి ఇది 

మాత్రా ఛందస్సులో ముత్యాల ఛందస్సు ప్రత్యేకమైన శైలి... 1910 మొదటిసారి ముత్యాల సరాలు లోని కొన్ని కవితలు అచ్చు అయ్యాయి

 

మాత్రా ఛందస్సులో

గురువు 2 మాత్రలు గాను,

లఘువు 1 మాత్ర గాను పరిగణించాలి 

 

1)నాలుగు పాదములుండాలి 

2)మొదటి మూడు పాదాల్లో ఖచ్చితంగా 14 మాత్రలు ఉండాలి. 

3)ప్రాస / యతి నియమాలు అవసరం లేదు (కానీ ప్రాస తో కూడా వ్రాయవచ్చు)

4)పాదంలో 7-14 మాత్రలు ఉండాలి

 

ఉదాహరణకి కొన్ని పద్యాలు గమనించండి

 

 

“గుత్తునా ముత్యాలసరములు

 కూర్చుకొని తేటైన మాటల

 క్రొత్త పాతల మేలు కలయిక

 క్రొమ్మెరుగులు జిమ్మగా “....

 

మెచ్చనంటావు నీవు నీవిక

మెచ్చకుంటే మించిపాయెను

కొయ్యబొమ్మలె మెచ్చు కళ్ళకు

కోమలుల సౌరెక్కునా “.

కస్తూరి శివ శంకర్

 

అందమైన బాల్యం

చీకు చింత లేని జీవితం

పాదరక్షయే చరవాణి కాగా

మురిసిపోయి సెల్ఫీలు దిగంగ

ఆనందానికి సంపద అవసరం లేదని

తెలిపె  భావి భారత బాలురు

 

డి. నాగమణి

 

 

 

తేటగీతి

 

ఇంద్ర భవనమని మురియు నిసుక గూళ్ళు

రాయలోరి గద్దె తయారు రాళ్ళు పేర్చ

బీరపాదు కాడయె మారు బీడి గాను

బుడుత సంసారమును దిద్ద బువ్వలాట

 

చందమామకు నిచ్చెనేసందు కొంద్రు

చిట్టి బాలల యూహలు చిత్ర మెరుగ

చెప్పు కూడ నైఫోనుగ నొప్పును గద

బంగరు తలపులన్ దేలు బాల్య మదియె

 

వాణిశ్రీ నైనాల

 

 

 

బాల్యం లో చిలిపి చేష్టలు రివాజు.

పాదరక్షనుచరవాణి గా పట్టినవాడు నాయకుడిగా ఫోజు.

నిజంగానే తాము అందులో కనిపిస్తున్నట్టు మిగిలిన వారి ఫోజు.

ఈ స్మృతులే మిగులుతాయి చివరిదాకా పట్టకుండా బూజు.

 

ఉష.

 

 

 

సుఖీభవ

 

చరవాణి చేతబట్టుకొని ,కనులను వక్రీకరించుచూ

ఒడలు విరుచ సమయము చూడని వారి కంటే

హాయి హాయిగా మిత్రులతో చమత్కారములు,పాటలు ,

పద్యాలు ,అనుకరణలు చేసుకుంటూ ఎన్నో కళలకి

నిలయమైన ప్రకృతితో కనీసం కొంత సమయమైనా

గడుపుతూ తిరుగు వారే ధన్యులు ,ధనవంతులు ,ఆరోగ్యవంతులు !

 

జి మురళీ మోహన్ రావు

 

1.

ముసి నవ్వుతో ముద్దులొలుకుతున్న బాలా

చెప్పుచేత బట్టి కాలాన్ని బంధించ తొందరేల

మీ చెప్పుచేతల్లో నడిచే కాలముంది చాలా

నేటి బాలలు మీరు మేటి పౌరులయిన వేళ

 

2.

పాదరక్షల లోటు కానని ప్రాయం

బాలశిక్షల నీతికందని స్నేహం

లక్ష్మి సాయమడగని ధైర్యం

శిక్షణతో పనిలేని బాల్యం

అక్షయమవ్వాలీ ఆనందలాస్యం

శ్రీరామరక్షయై కాపాడు ప్రతిక్షణం

 

విష్ణుప్రియ

 

వచన కవిత

 

చిన్న పిల్లలు వారు,

ఏమీ తెలియని వారు,

తనివితీరా నవ్వుకోవడం తప్ప

ఉన్నదాంతో తృప్తి పడడం తప్ప,

మనసు తీరా సంతసించడం తప్ప,

ఉన్నది మిత్రులతో పంచుకోడం తప్ప

 

పెద్ద వాళ్ళము మనము,

తెలియు ననేకములు  మనకు,

కానీ అమాయకంగా నవ్వలేము,

ఎంత ఉన్నా సంతృప్తి పొందలేము,

ఉన్నది పదుగురితో పంచుకోలేము.

 

"సూరదాసు"  కృష్ణుని వేడె నందుకే,

తన బాల్యము తిరిగి ఇప్పించుమని.

 

CA కె మల్లికార్జునరావు

 

 

 

వచనంలో కవిత. . .

 

బరువు బాధ్యతల బాధ లేదు

పరువు ప్రతిష్టల గోల లేదు

చిరు నగవులే తప్ప చింతలు లేవు

మురిపె మెరుగక పోయినా తృప్తి నెఱుగు

 

కసినెరుగని పసిదనపు మిసిమి ప్రాయము

పస తెలియుననే ధీమా యిచ్చిన రాజసం

పోటీ ప్రపంచపు  పోకడలు తెలియవు కానీ

దీటు కాదేదీ కూడి వచ్చితే నన్నది తెలుసు

 

మానసమందున  యుల్లాసముంటే

పాదరక్ష  చేతిలో చరవాణి  కాక  మానదు

ఇటుకల కుప్ప  రాజ సింహాసనం కాక మానదు

చిత్తు కాగితాల దండ పూలదండ కాకపోదు

 

చిరుత ప్రాయపు  చింత లేని జీవితం

కాదా ఎవరికైనా బాల్యమమూల్యం

తిరిగిరానిది మరిచిపోలేని పెన్నిధి

మధుర  స్మృతుల బాల్యమే అది

 

అవళూరు సీత

 

 

ఫోటోకి కవిత,

 

సెల్ఫీ కి సెల్ ఫోన్ అక్కరలేదు,

మూతి మూడు వంకర్లు తిప్పక్కర్లేదు,

మనస్సే అద్దం ముఖానికి,

పాద రక్షే కర చర వాణి కాగా !!!

 

గాంగేయ శాస్త్రి, రాజమండ్రి

 

 

ఆటవెలది లో 

ఆట పాటలందు ఆదమరచితిమి 

మాయ మర్మమనెడి మాట లేదు 

ఫోను లేదనుచు పోజులు మానము

చెప్పు లైన మాకు గొప్ప యేను

 

జైకర్ విశ్వేశ్వర్ టోణ్ పె, థానే, ముంబయి

 

 

జైకర్ గారు, మీ ఆటవెలదికి కొససాగింపుగా మా ఉత్సాహము  మాది

 

అందమైన బాల్యమందు హాయిగొలుపు సరణిలో 

చందమామ వదనములన చందనంబు జల్లగా  

బంధురములు నిండువేళ పాదరక్షకరములన్  

వందలాది మధుర స్మృతులు పల్కరింపు విరులు కన్   

విందుగాను పంచు వింతసంభ్రమంబులెన్నియో !!

 

కస్తూరి శివశంకర్

 

 

చిత్రముపై వచనకవిత

కల్లాకపట మెరుగని పిల్లలు

కలిమిలేములనుభేదమెరుగనివారు 

కలిగున్నదేగొప్పదనుకొనే  మనసుతో

కాలిచెప్పునే ఫోనుగాచేసికొని ఫోజులిడుచు

కిలకిల నవ్వులతో అల్పసంతోషులైరి.

 

హేమలత

 

 

చిత్రానికి తేట గీతిలో నా చిరు ప్రయత్నం

స్నేహితులు తోడు గానుండ  చింత లేదు

హెచ్చు తగ్గులెరుగనట్టి హితులు వీరు

ఫోజులిచ్చును స్టైలుగా పొద్దు పోక 

సెల్లు లేదని దిగులేల చెప్పు చాలు

చెలిమి పదిలపరచుకోగ  చిత్త మందు

మిత్రుడొక్కడు చాలును మేరు వోలె

కాచు చుండును కవచమై కాల మంత

 

ఉత్సుకము

 

జాజుల మాలల తీరుగా

సైజుల వారిగ చక్కగా

ఫోజులు ఇచ్చెను రాజులై

మోజులు దీరెను చెప్పుతో

రోజులు మారగ మారునా

బూజులు పట్టని నేస్తమే

రమ

 

 

ఆటలే ఆటలు

 

చెప్పుకోండి చూద్దాం ఈ చెప్పులో ఏముందో ?

చెక్కు చెదరని నీ చెప్పుతో ఆ లెంప ఈ లెంపా కొట్టద్దు బాబోయ్!

వేసుకో ఆ చెప్పు, మనం చక చక ఆడుకొని గబ గబ ఇంటికి వెళ్దాం .

 

జి మురళీ మోహన్ రావు

 

 

 

కందము

 

సరియగు రీతిని బిల్లలు

చిరునవ్వును జూపు చుండె చింతలు వీడన్

తరియింపగ నివ్విధముగ

కరువన్నది లేదు గనిన ఖచ్చితముగనే!!

 

కందము

 

చెప్పును బట్టుకు చేతను

గొప్పగ నొక పోజునిచ్చె గొడవలు లేవే !

మెప్పుగ నీ సంతసమును

చెప్పనలవి గాని యటుల చేయుచు జూపెన్!!

 

కళ్యాణ్ చక్రవర్తి ముంబాయి

 

 వేళకు ఫోనది లేదని

 గాలికి నాశల వదలక గలగల నవ్వుల్

 బాలురు బంధింపదలువ

 కాలికిగలచెప్పు చిత్ర గ్రాహక మయ్యెన్

ఆత్రేయ

 

 

తేటగీతి

సంతసము గూర్చు  కార్యము సలుప నెంచి

వనరులు కొలదవ్వ ముడిచి వదలి బోకు

చిన్న పాపలు తెలివిగ చిరునగవుల

సెల్ఫి చిత్రము తీసిరి చెప్పు తోడ

 

భద్రకము.

చింతలే విడిచి తీసిరే

వంతుగా నిలచి బాలలే

యంతెగా  యనుచు సెల్పియే

వింతగా యొకరి చెప్పుతో

 

భద్రకము లక్షణాలు :

ర న ర గణాలు - 4 పాదాల పద్యం - ప్రతీ పాదంలో 9 అక్షరాలు

ప్రాస నియమం కలదు.

 

డా.సతీష్

 

 

 

చిత్రముపై కవిత

 

దైవం పొదిగిన బాల్యం, మనంబున మమతే బలం

నిష్కల్మషమైన బాల్యం, కలసి మెలిసి కదిలే బాల్యం

భావమే అంశంగా కదిలే బాల్యం, బహుదానంద బాల్యం

చేత ఉన్న చెప్పులోనే చారవాణిని చూసిన బాల్యం

ఉన్నదానిలో ఉన్నతిని చూసే భావమెరిగిన బాల్యం

అనుభూతే అంశంగా అంచలంచెలుగా ఎదిగే బాల్యం

చెప్పులోనే చెరవాణిని చూస్తూ మురిసి పోయే బాల్యం

మనోజ్ఞను మరుక్షణమే అనుభవించె బాల్యం

తీరని కోర్కెని అనుభూతితో తీరు చెప్పు చున్న నీతి బాల్యం

 

వి. వి. శ్రీనివాస్

 

 

మత్తేభం

జలముల్ నిండిన కాల్వలే జలకముల్ సల్పంగ స్విమ్మింగు ఫూ

లులగున్ సైకిల్ టైరు లే విలువ వెల్గుల్ చిందు స్కూటర్ లగున్

నలుగుం జెప్పులె చక్కగా సంభాషిం చ సెల్ ఫోనగున్

పలు బాధ ల్ పడి కుందెడున్ బడుగు నాబ్బాలార్భక క్రీడలో.

 

డి.రామ నాగేశ్వరరావు

 

 

సీసము

పాదరక్షయె చరవాణి వోలె చిరుత       ప్రాయపు బుడతడు పాటవముగ

స్వీయచిత్రము తీయు చిన్నె జూడ తలపు నందు బాల్యగురుతు లలరు జేయు

వికసితశతదళ మొకముల విభవపు  ముయ్యీడు క్రీడలు మోహనంబు

దరహాసమొలకించు ధాత్రి పుత్రుల శోభ రాజస మొలకించు లక్షణంబె

 

తేటగీతి

కపట మెరుగని బాల్యమే గరిమ జూపి

స్నేహ సౌరభములు పంచు, జింత లేని

శైశవము నందు రహినిచ్చె డాశలివియె

సతత మాహ్లాద మందించి సాతమిచ్చు

 

ముయ్యీడు= బాల్యము

 

వెంకట్. సిహెచ్

 

 

ఉత్పలమాల

అల్లరిరాగముల్ పిలిచి హాయిగ నవ్వులు చిందువేళలో   

పిల్లల పాదరక్షలవి ప్రేమగ నెయ్యము పంచగావలెన్

వెల్లువలాయె ! మంజువుల వెల్గులతో సృజయించినట్లుగా 

నుల్లములోనపొంగు సుమనోహరభావము పల్కరించగా !!

 

కస్తూరి శివశంకర్

 

పిల్లలా వీరు చిచ్చరపిడుగులు

వారి ఊహలు అద్భుతం

అనంతమైన ఆలోచనలతో

చంద్రునితో ఆటలాడ గలరు

సూర్యునితోచలి మంట కాగ గలరు

పర్వతాల ఎత్తుల్ని అగాధాల లోతుల్ని

ఇట్టే చెప్పగల శాస్త్రజ్ఞులు

కాగితపు కిరీటం ధరించి రాజై పోతారు

బెత్తం దొరికితే టీచరై పాఠాలు చెప్తారు

వారి చేతి లో టైరు కారు అయిపోతుంది

నారింజ తొక్కలని త్రాసు గా మార్చి

ముంజికాయలతో బండినే చేసి,కొబ్బరి

కమ్మలను లారీ లా లాగుతారు

తాటిటెంకల బొమ్మలు, కొబ్బరి చిప్పల ఉంగరాలు,

మండ్రకప్ప పూసలు అంతే నా

ఇసుక తో కోటలు కడతారు

బరువు భుజాన వేసుకుని బాహుబలి అవుతారు

ఈ బుజ్జిగాడయితే జోడుతో సరిజోళ్ళకు

చిత్రమే తీసి అచ్చెరువు నొందిస్తున్నాడు

వీరు పిల్లలు కాదు భావితరాలకు 

వేసే బుడి బుడి అడుగులు

 

రాజ రాజేశ్వరి

 

 

చిలిపి బాల్యపు  గెలుపు స్మృతులివి

 మధురమే కద తలచుకుంటే-

 ఇసుక గూడే ఇంద్రభవనం

పిచ్చి నోట్లే ఖర్చు చేస్తూ

ఏమీ ఎరుగని అమాయకులు.

స్వచ్ఛ చెలిమిని మంచితనమును, 

తీపి తేనియ లొలుకు ధారలు కలిమిలేములు నిలువజాలవు

 పెద్దలందరినీ అనుకరించుచు

ఊహలన్నియు  వాస్తవములుగ  చేసి చూపును

చిత్ర భంగిమ పాద రక్షను చర వాణి గా

ప్రతి బింబించు స్వంత చిత్రము

చూపరులకిది వింత చేష్ఠలు

గతము తలచిన వెతలు మరచును

సతతము మదిని మురిపించును

తిరిగి రానిది మరువ లేనిది

మధుర మైనది చిరుత ప్రాయం.

స్వర్గ ధామం కోరి చేరగ

విరుల బాలల సిరుల స్వప్నం..........

 

శిరీష

 

 

ఎవరు రాశారో తెలిస్తే బాగుండేది.

చదవండి.  భలే ఉంది.

 

తెలుగు 52 అక్షరాలను 'అ నుంచి ఱ' వఱకు ఆయా అక్షరాలతో ప్రారంభమయ్యే చిన్న వాక్యాలతో చిన్న పిల్లల చేష్టలను వర్ణిస్తూ, ఒక సరదా సంఘటనను సృష్టించుకొని, ఒక చిన్న కథగా చెప్పినారు ఎవరో కవి.

 

        (అ)మ్మ చేతి గోరుముద్దలు తినిన పిల్లలు

        (ఆ)నందంగా పాఠశాలకు వెళ్లబోతూ,

        (ఇ)ళ్లలోంచి బయట పడుతూనే

        (ఈ)లల గోలల మోతలతో,

        (ఉ)రుకులు పరుగులతో హడావుడిగా వెళ్లి, బడిలో

        (ఊ)యల, ఉడతల కథలు హాయిగా వింటారు.

        (ఋ)ణ, సంబంధ ఇక్కట్లు తెలియక

        (ౠ) అని తమాషాగా దీర్ఘం తీసుకుంటూ,

        (ఎ)ఱుపు, నలుపు, పసుపు,తెలుపు రంగులు కల

        (ఏ)డు రంగులు కలబోసిన సీతాకోకచిలుకల్లాగా,

        (ఐ)దారుగురు ఆడ,మగ స్నేహితులు కలిసి సరదాగా

        (ఒ)ప్పుల కుప్ప ఒయ్యారి భామా ఆటాడుకుంటూ,

        (ఓ)డల ఒంటెల కథలు ఒకరికొకరు చెప్పుకుంటూ,

        (ఔ)రా నువ్వెంత? నేనే బాగా చెప్పానని విఱ్ఱవీగుతూ, ఇలా

        (అం)దరూ ఎంతగానో సంతోషిస్తూ, ఆనందంగా

        (అః) అః అహహహా అంటూ ముద్దులొలికే నవ్వులతో ఇంటికి వచ్చేస్తారు.

 

        (క)డుపాత్రం ఎఱిగిన తల్లి అయ్యోపాపమంటూ, అతి ప్రేమగా

        (ఖ)ర్జూరపు పండ్లు నోటిలో దట్టించి పెట్టగా,

        (గ)బ గబా తినేసిన బుజ్జాయిలు, అలా తినిన

        (ఘ)నాహారం జీర్ణమయ్యే వఱకు ఆడుకుంటూ, ఆటల పాటలను

        (జ్ఞ)ప్తికి తెచ్చుకొని, నెమరేసుకుంటూ ఇంటికొచ్చి, తిని, నిద్దరోతారు.

 

మళ్లీ మరుసటి రోజు యథాప్రకారంగా, అమ్మ పిలుపుతో లేచి,........

 

        (చ)క చకా తయారై, పాఠశాలకు వెళ్లిపోయి, ప్రార్థన తర్వాత

        (ఛ)లో అనుకుంటూ తరగతుల్లోకి చేరుకోని,

        (జ)తలు జతలుగా పిల్లలంతా కలసికట్టుగా వెళ్లి

        (ఝ)మ్మని ఎవరి సీట్లలో వాళ్లు సర్దుకొంటుండగా, మాస్టారొచ్చి

        (ఞ) అక్షరాన్ని వ్రాయమంటే, రాక, బిక్కమొహం వేస్తారు.

 

        (ట)క్కుటమారు విద్యలనారితేరిన, టక్కరి తుంటరి పిల్లలు

        (ఠ)పీ, ఠపీమని బల్లలపై శబ్దాలు చేస్తుంటే,

        (డ)ప్పుల మోతల్ని మించిన శబ్దాలను విన్న మాస్టారు

        (ఢ)క్కాలు బద్దలు కొట్టినట్లుగా ఎవర్రా అది, అని అరుస్తూండగానే,

        (ణ)ణణణణణ ణ, ణ, ణ అని ఇంటి గంట మోగిన క్షణంలోనే...

 

        (త)లుపులు తోసేసుకుంటూ,

        (థ)పా థపా మనే శబ్దాలు చేసుకుంటూ,

        (ద)బ్బు దబ్బున తరగతిలోని పిల్లలందరూ

        (ధ)న ధనామంటూ కాళ్ల నడకల శబ్దాల ప్రతిధ్వనులతో

        (న)లువైపులా పరికిస్తూ, గుడి లాంటి బడి గడప దాటిన పిల్లలు,

 

        (ప)రుగు పరుగున కొందరు,

        (ఫ)స్టు నేనంటే నేనని పోటీపడుతూ ఇంకొందరు,

        (బ)యటకు పూర్తిగా వచ్చేసి,

        (భ)లే భలే, ఎవరు ఇళ్లకు ముందుగా చెరుతారని పందెంతో కొందరు,

        (మ)న స్కూలు, 'చాలా మంచి స్కూలబ్బా' అని, ఇంకొందరు,

 

        (య)థాలాపంగా, ఏ హావభావాలూ లేకుండా కొందరు,

        (ర)య్ రయ్ మంటూ పిచ్చి శబ్దాలతో ఇంకొందరు,

        (ల)గెత్తుకొని, తోటి పిల్లలను తోసేసుకుంటూ,

        (వ)చ్చి పోయే వ్యక్తులను ఓర కంటితో చూస్తూ, దారిపై వచ్చిపోయే

        (శ)కటములను తమాషాగా తప్పించుకుంటూంటే,

        (ష)రా మామూలే, 'వీళ్లెప్పుడూ మారర్రా' అని కొందరనుకుంటుండగా,

        (స)రదాగా అల్లరి చేసుకుంటూ, ఆనందంతో

        (హ)ర్షాతిరేకాలు మిన్ను ముట్టగా, గందరగో-

        (ళ) కోలాహల కలకలాతో రేపు ఆదివారం, సెలవు అనుకుంటూ

        (క్ష)ణాలలో వారి వారి ఇళ్లకంతా, మన కొ-

        (ఱ)కరాని కొయ్యలందరూ తల్లుల ఒడిలోకి చేరి తరిస్తారు.

 

ఇలా, తమాషాగా 'అఆ ఇఈ లతో, కఖ గఘ లతో' అందమైన ఒక సంఘటనను వర్ణించి చెప్పుకొని ఆనందించవచ్చు. ఇది చదివిన ఉత్సాహవంతులు, భాష మీది అభిమానంతో, తెలుగు భాష మీది పట్టుతో, అచ్చులతో హల్లులతో ఇంకా ఎన్నెన్నో అర్థవంతమైన, అందమైన కథలను, సంఘటనలను సృష్టించుకొని, వారి ప్రతిభకు సాన పెట్టవచ్చు. అలాగే, మీ మీ పిల్లలకు ఇలా వ్రాయలని మార్గ దర్శకులు కావచ్చు.

 

అతి సుందరమైన, సుమధురమైన, సౌమ్యమైన, కమ్మదనం కలబోసిన, తేట తేట తెలుగును, మృదుత్వంతో కూడిన తెలుగునే మాట్లాడండి. తెలుగులోనే వ్రాయండి. తెలుగు పుస్తకాలు చదవండి, చదివించండి. తేనె లొలుకు తెలుగు తియ్యందనాన్ని తనివితీరా జుఱ్ఱుకొని, మనస్పూర్తిగా ఆస్వాదించండి, ఆస్వాదింపజేయండి. వచన ప్రయత్నం..

 

 

********